Νίνα Γεωργιάδου Κάλυμνος, 29-10-11 ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς τον κο Παπούλια.

Γιατί κλαις πρόεδρε;

Τ’ αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας.

ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ

28 Οκτώβρη 2011

Είδα το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να ορθώνεται.
Είδα το φάσκελο του έφηβου στους κομισάριους.
Είδα τους νέους ν’ αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την εξέδρα του καίσαρα.
Είδα το πένθος στα άσπρα πουκάμισα.
Είδα τη σημαία να ατενίζει το λαό.
Είδα στις μπάντες με μαύρες κορδέλες
Είδα την απόγνωση να γίνεται οργή,
την οργή να παίρνει στόμα,
το στόμα να καταριέται και ν’ απαιτεί.

ΕΠΕΛΑΣΗ, ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΠΡΟΕΛΑΣΗ.

Στην τελετή παράδοσης της προεδρίας το 2005, η αποχωρούσα πρόεδρος, κ. ΨαρούδαΜπενάκη, τονίζει: «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θαπεριοριστούν», «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούνμεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται, απόαρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων», «Η δημοκρατία θασυναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφέςδιακυβέρνησης».

Έκτοτε η κ. Μπενάκη εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο, ενώ τη δήλωσή της δεν καταδέχτηκε να σχολιάσει κανένας εμβριθής αναλυτής, κανένας ειδικός παραθυρολάγνος.

Σ’ αυτή την απίστευτη δήλωση, θα μπορούσατε τουλάχιστον να πείτε πως, όσον αφοράτην προεδρία της δημοκρατίας, θα αποκρούσετε τέτοια μαύρα ενδεχόμενα και θαπροστατέψετε την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα των ανθρώπων. .Εσείς τότε,κύριε πρόεδρε, απαντήσατε μ’ ένα ασυνάρτητο «ευχαριστώ».

Η «λαϊκή κυριαρχία», που αναφέρεται στον πρόλογο του συντάγματος και που με τόσοωραία λογάκια διατυμπανίστηκε από το μεγάλο παραμυθά στο «συμβόλαιο με το λαό»,συρρικνώθηκε στην υπογραφή του νεογιάπη υπουργού οικονομικών και παραοικονομίας.
Από τις 6 Μάη 2010 και στο εξής, ο εκάστοτε αυτός αποφασίζει την ανανέωση τωνσυνθηκών παράδοσης της χώρας, καταδεχόμενος ενίοτε να σας ενημερώνει. Οι πολλοίτων ‘έγκριτων’ συνταγματολόγων και οι συνυπεύθυνοι συνυπουργοί κατάπιανε αμάσητητην πιο κατάφωρη παραβίαση του.
Η χώρα παραδόθηκε στο στόμα του λύκου. Άρχισε η μεγάλη νύχτα για το λαό. 
Εσείς τότε εκκωφαντικά, και οπωσδήποτε χωρίς να δακρύσετε, σιωπήσατε, κύριεπρόεδρε.

Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, αποφάσισαν να μην μπαίνουν κανστον κόπο. Ούτε εκείνοι, ούτε εσείς.
Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση, οι δυο μαύρες νεκρολογίες. δεν φέρνουν καν τηδική σας υπογραφή. Όχι γιατί την αρνηθήκατε, όπως θα ‘πρεπε ως εγγυητής τουΣυντάγματος, αλλά γιατί σας θεώρησαν - τόσο απαξιωτικά για σας, τόσοκαταστροφικά για τη χώρα - δεδομένο. 
Κι όμως δε δακρύσατε.

Όταν ο υπογραμμένος από εσάς νόμος περί συλλογικών διαπραγματεύσεων και το άρθρο22 του Συντάγματος περί προστασίας της εργασίας, «ηθικής και υλικής εξύψωσης τουεργαζόμενου» και άλλα τέτοια μπλα-μπλα, έγιναν κουρέλι από ένα μνημόνιοενταφιασμού της στοιχειώδους εργασιακής αξιοπρέπειας, αποδεχτήκατε τοκουρέλιασμα. Μόνο που δεν κουρελιαζόντουσαν λέξεις και κατ’ επίφαση διακηρύξεις ,αλλά οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων. 
Εσείς τότε, επιλέξατε το ρόλο του μητροπολίτη των ευχελαίων και, χωρίς ναδακρύσετε, παραμείνατε στη θαλπωρή της σιωπής.

Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, σας έφερναν για επικύρωση τονένα θάνατο, μετά τον άλλο.

Και να και ο Καλλικράτης, που έρχεται κομίζοντας την αποδόμηση της χώρας. 
Ένας νόμος που η ψυχή του συνοψίζεται στο τρίπτυχο: ομοσπονδιοποίηση,συγκεντρωτισμός, ιδιωτικοποίηση. 
- Υπογράψτε, κύριε πρόεδρε. 
- Τι είναι αυτό; 
- Ο νόμος νούμερο 3852/10. 
- Και σε τι αφορά; 
- Στο «νοικοκύρεμα, τη μεταρρύθμιση, τον εκσυγχρονισμό». 
Τόσο ανυποψίαστος πια στο βιασμό των εννοιών;
Στο νούμερο 3852/10, υπογράψατε τη συγχώνευση σχολείων, το κλείσιμο νοσοκομείων,την εγκατάλειψη του ορεινού χωριού, την προαναγγελία των «ελεύθερων ζωνών».Εσείςτότε ζητήσατε καινούρια πένα για να βάλετε αδάκρυτα την ευδιάκριτη επικύρωση.

Όταν ο ευτραφής εγγονός του Πάγκαλου προανήγγειλε την αντισυνταγματική κατάργησητης μονιμότητας, ο καθηγητής του συνταγματικού Δικαίου, κ. Αντώνης Μανιτάκης,δήλωσε: «Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα τοεπιχειρήσει. Το θεωρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μόνη η σκέψη του με ξεπερνάως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη».
Αυτή θα έπρεπε να είναι δική σας δήλωση. 
Δεν έγινε ποτέ.
Αντίθετα, όταν προχθές σας έφεραν το νόμο «περί νέου ενιαίου μισθολογίου», ρωτήσατετι πάει να πει «έφεδρος». Οι επιμελητές των λογοτεχνικών αυτών κειμένων σαςεξήγησαν: «τους απονέμουμε αξιώματα, κύριε πρόεδρε». 
Εσείς τότε αμολήσατε, χωρίς να δακρύσετε, άλλη μια φαρδιά-πλατιά υπογραφή.

Και να μια καταιγίδα νόμων και υπονόμων για κατώτατους μισθούς, ημερήσιεςσυμβάσεις, χαράτσια και δεκάτες, επιβολή τέλους ακινήτου σε ανθρώπους με αναπηρία75% και σε άνεργους, προκαταβολικές απαλλαγές των υπουργών από κακουργήματαενάντια στη χώρα.Κοντέψατε να πάθετε τενοντίτιδα απ’ τις πολλές υπογραφές κιόμως δε διστάσατε να επικυρώνετε, χωρίς να δακρύζετε, κύριε πρόεδρε.

Κι όταν ξεμπέρδεψαν με τα βραχυπρόθεσμα, σας έφεραν προς υπογραφή τα‘μεσοπρόθεσμα’. Το κατοχικό φιρμάνι που επισείει την εσχάτη προδοσία, με μπιτ παράξεπούλημα όλου του πλούτου αυτού του κατασπατηλημένου λαού, με υποχρέωσή του,λέει, να συντηρεί τα πουλημένα και να εγγυάται και δάνεια για τους αγοραστές.Ούτεκαι τότε δακρύσατε και επιπλέον συνυπογράψατε.

Από την ώρα που διαβάσαμε για τον πρώτο απελπισμένο που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεξε την απόλυση, την ανεργία, την εξαθλίωση, το άδειο βλέμμα του παιδιού του μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν δεκάδες αυτόχειρες. Τι θλιβερή πρωτιά η χώρα του ήλιου, του απέραντου γαλάζιου, του τουριστικού μύθου να είναι σήμερα πρώτη σε αυτοκτονίες σε όλη την Ευρώπη.
Ούτε όμως και γι αυτό δε δακρύσατε ποτέ, κύριε πρόεδρε.

Και όταν τα χημικά και τα δακρυγόνα πνίγουν την Αθήνα και τρέχουν ποτάμια ταδάκρυα αυτών που επιμένουν να μην αυτοκτονούν και να διεκδικούν το δικαίωμα τουςστη ζωή, και το χαμένο γέλιο των παιδιών τους,τι σόι μόνωση έχει το προεδρικόμέγαρο, ώστε να μην τρέχει ένα δικό σας δάκρυ, κύριε πρόεδρε;

Είχατε τρεις επιλογές: τη συνενοχή, την άρνηση να επικυρώσετε όλη αυτή τηναντισυνταγματική, δηλητηριώδη νομοκαταιγίδα και – αν σας ήταν δύσκολο ναπροκαλέσετε πολιτειακό ζήτημα – την ηρωική έξοδο, με μια αξιοπρεπή παραίτηση.
Ας αφήνατε κάποιον, που δεν πολέμησε τους Ναζί, να υπογράφει τον ένα θάνατομετά τον άλλο. Κάνατε τις επιλογές σας.

Δεν θέλω να λαϊκίζω, κύριε πρόεδρε, όμως όταν χτες αναφερθήκατε στη συμμετοχή σαςστο αντιναζιστικό αγώνα, σκεφθήκατε πόσες χιλιάδες, από τους τότε συναγωνιστέςσας, έφαγε η εξορία, ο ταγματασφαλίτης, τα βασανιστήρια; Πόσοι έμειναν ανώνυμοι,θαμμένοι για πάντα στον ομαδικό τάφο του Άγνωστου στρατιώτη; Πόσοι από αυτά τα«τιμημένα γηρατειά» πρέπει σήμερα να επιλέξουν ανάμεσα στο φαΐ και το φάρμακογιατί η σύνταξή τους δε φτάνει; Ότι για τους ανθρώπους αυτούς που δούλεψαν σκληρά,η δική σας ετήσια αμοιβή των 447.000 ευρώ αγγίζει τα νούμερα των συμπαντικώνμετρήσεων; 
Σκεφθείτε μόνο ότι για το συνταξιούχο των 500 ευρώ – που με τη δική σας πάλιυπογραφή ξεπερνά το αφορολόγητο των 5000 – η ετήσια αμοιβή σας αντιστοιχεί σε 75χρόνια πεντακοσάρικου. 
Αν δακρύζατε για όλα αυτά ή γιατί ανθρώπινα αισθανθήκατε πολύ τυχερός,κατανοητό, κύριε πρόεδρε. Θυμηθείτε μόνο από την αστείρευτη λαϊκή θυμοσοφίαπως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». 
Αν κλαίγατε γιατί είδατε κι εσείς το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να αποστρέφει τοκεφάλι και τον έφηβο να φασκελώνει τους κομισάριους της εξέδρας που τουςχαντακώνουν τη ζωή, θα ήταν τιμή σας. 
Και τέλος – γιατί η πολλή κλαυσιλογία καταντάει αηδία – μην ντρέπεστε για μας,κύριε πρόεδρε. Κρατείστε τη ντροπή και μοιραστείτε την μ’ αυτούς πουεπισκέπτονται το προεδρικό μέγαρο για μια καινούργια υπογραφή που αφορά στοξεπούλημα της χώρας και την ερήμωση του λαού.
Δε ζητήσαμε από τους πατεράδες και παππούδες μας να πολεμήσουν το Δ’ Ράιχ καιτους σημερινούς δωσίλογους γιατί αυτό αντιστοιχεί σε μας. Δεν τους ζητάμε όμως ναπαίξουν και το ρόλο του Αβραάμ. 
Δεν είμαστε πρόβατα και δεν θα πάμε ποτέ εκούσια στο σφαγείο.
Και, κύριε πρόεδρε, θυμηθείτε πως όποιος μετράει πρόβατα, στη γλώσσα του Αισχύλου, θα ‘χει τον ύπνο του Αγαμέμνονα.

Νίνα Γεωργιάδου
Κάλυμνος, 29-10-11


ΣΔ: Αυτή ήταν μία από τις πάμπολλες ανοιχτές επιστολές προς τον κο Παπούλια. Μπορείτε να δείτε άλλη μία εδώ.