Τι είδα στο Σύνταγμα.... Μέρος ΙΙ - Κόσμος

Τι είδα στο Σύνταγμα.... Μέρος ΙΙ - Κόσμος

  Το Σύνταγμα δεν είναι μόνο τα επεισόδια. Ούτε ο κόσμος που φωνάζει "κλέφτες" και μουντζώνει. Αυτό που έζησα τις δύο μέρες είναι η κάτι πρωτοποριακό που θεωρούσα φανταστικό γεγονός: Η ύπαρξη μίας άλλης Ελλάδας. Και θέλω περιληπτικά να σχολιάσω τα φαινόμενα  που μου έκαναν εντύπωση.

  Καταρχήν η ευγένεια. Μου έκανε τεράστια εντύπωση την πρώτη φορά που με σκούντηξε κάποιος βγαίνοντας από το σταθμό του μετρό και γύρισε χαμογελώντας να μου ζητήσει συγγνώμη. Μόνο που ήταν η αρχή. Μέσα σε όλο αυτό το πλήθος, η ευγενική αντιμετώπιση και ο σεβασμός του συνανθρώπου ήταν πρωτοφανής (φανταστείτε τον κόσμο το 15αύγουστο στην εξέδρα - ε καμμία σχέση!).  Και σε αυτό εντάσω την αλληλοβοήθεια  Νέοι να κάνουν βόλτες με ψεκαστήρια χειρός να ψεκάσουν με mallox ή να δώσουν μάσκες, όσους ήταν απροετοίμαστοι. Άνθρωποι είτε νέοι είτε 60άρηδες να δίνουν τη θέση τους στο παγκάκι για να κάτσει η αδερφή του φίλου μου που είχαν πιαστεί τα πόδια της. 

  Η αυτοδιαχείριση. Από το "χύμα" κοριτσάκι με το κόκκινο μαλλί που έμπενε στο συντριβάνι για να γεμίσει πλαστικά μπουκαλάκια, τον μαλλιά με τις σακούλες σκουπιδιών που έφερνε τα άδεια μπουκαλάκια, τον παππού που στεκόταν στην ανθρώπινη αλυσίδα για να μεταφερθεί το νερό από το συντριβάνι έξω απ' τα Mc Donalds, και την κοπελίτσα ή τη μαυροφορεμένη κυρία που έπαιρνε τη σκούπα και έτριβε το δρόμο. Προσωπικά, δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη να ενταχθούμε με την παρέα μου σε αυτή την αλυσίδα για κανά τέταρτο (μιας και η ροή του κόσμου που σχημάτιζε την αλυσίδα ήταν συνεχής και το πλήθος της άλλαζε δυναμικά). Καθώς επίσης και τις δεμένες σακούλες σκουπιδιών κάτω από τα φρακαρισμένα καλαθάκια του Δήμου. 

  Η δράση. Όταν κάποιος πέταγε μπουκαλάκι/πέτρα προς τα ΜΑΤ (όπως ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο) έπεφταν πάνω του όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω του. Σαν να ήταν μία περιφρούρηση της κοινής λογικής πως δεν θα τους δώσουμε αφορμή να μας πλακώσουν στα χημικά και να μας διώξουν (τελικά δεν την χρειάστηκαν - χρειάστηκε απλά μια εντολή).  Σύμφωνα με τους φίλους μου μέχρι τις 15 Ιουνίου σχημάτιζαν ανθρώπινες αλυσίδες γυρισμένες πλάτη μπροστά από τα ΜΑΤ για περιφρούρηση του κόσμου.Απλά όπως μας είπε ένα παιδί εκεί (που κατά τα λεγόμενά του βρισκόταν στην αλυσίδα και μεταφέρω με την απαραίτητη επιφύλαξη) αυτοί έφαγαν το ξύλο και τα χημικά για να διαλυθούν και να ξεκινήσει μετά το πάρτυ ούνων, βάνδαλων και οστρογότθων.

  Το ακομματίκ (παραφράζοντας τη φράση απολιτίκ της "διανόησης"). Κόσμος που κατέβαινε σαν πολίτης να διαδηλώσει την αντίθεσή του στα μέτρα, το μνημόνιο και τις καταστροφικές πολιτικές των κομματικών ολιγαρχιών που κυβερνούν τον τόπο.  Κάτι μικρές κολλημένες ομαδούλες των 10-20 ατόμων (πχ. κκε-μλ, ανταρσύα κ.α.) απλά αποτελούσαν τη σταγόνα στον ωκεανό του Λαού. Με ελεύθερη άποψη, απαλλαγμένη από δογματισμούς (στη συντριπτική πλειοψηφία) που συνυπήρχε και ζυμωνόταν με τις απόψεις των άλλων. Για να το πω πιο απλά: Άνθρωποι που ήθελαν και μπορούσαν (στη συντριπτική πλειοψηφία) να κάνουν διάλογο: να μιλήσουν, να ακούσουν, να σκεφτούν και να απαντήσουν! Κάτι υπερβολικά σπάνιο στην κοινωνία που ζω (όπου οι περισσότεροι γύρω μου προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν αυτό που έχουν στο κεφάλι τους ή αν δεν τους παίρνει απλά σταματάνε να μιλάνε). Αυτό που έζησα ήταν σαν την αναπαράσταση της Αγοράς της Αρχαίας Αθήνας στο σήμερα όπου οι Πολίτες (με Π κεφαλαίο - διαφοροποιώντας τους από τη σημερινή έννοια της λέξης) δραστηριοποιούνται στην πράξη (εν αντιθέσει των φασιστοειδών διαφόρων αποχρώσεων που θεωρούν πολιτική την προσκόλληση στις θέσεις του x κόμματος). Μία αυθόρμητη Εκκλησία του Δήμου όπου θα άκουγες από τη μεγαλύτερη βλακεία (συνήθως από την εξαίρεση του τυχαίου οπαδού) μέχρι αυτό που δεν είχες σκεφτεί. 

Συμπέρασμα: Δεν ξέρω τί θα οδηγήσει αυτό, τι θα προκύψει ή αν θα καπελωθεί από διάφορους επαγγελματίες στο μέλλον. Πρόκειται όμως για ένα κίνημα που απεχθάνεται το δογματισμό και τον φανατισμό (τουλάχιστον προς το παρόν). Και είναι μία μοναδική ευκαιρία να αλλάξει για πάντα την πολιτική πρακτική του τόπου. Εφαρμόζοντας στην πράξη το άρθρο 1 παράγραφος 2 του Συντάγματος:   

Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

Υ.Γ: Αυτό το άρθρο του Συντάγματος είναι η απάντησή μου στον μπάτσο που μας έλεγε "τους ψήφισες", λες και ο Λαός εξέλεξε το Πασόκ του "Λεφτά υπάρχουν, χρειάζεται αναδιανεμητική πολιτική υπέρ των χαμηλών εισοδημάτων, θα επαναγοράσω τον ΟΤΕ και τα λιμάνια κτλ" για να κυβερνήσει ως ΜΠΑΤΣΟΚ των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας και της όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Όπως ορίζει το άρθρο 120, παράγραφος 4:

 Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.